NASA’nın 24 yıl boyunca yürüttüğü gözlemler, Dünya’nın uzaya yansıttığı ışığın her geçen yıl azaldığını gösterdi. Uzmanlara göre bu durum, gezegenin giderek daha fazla ısıyı emdiği anlamına geliyor. Bilim insanları, kararma eğilimini iklim değişikliğinin yeni ve tehlikeli bir sonucu olarak değerlendiriyor. 

Araştırmada, özellikle Kuzey Kutbu’ndaki buzulların erimesinin bu sürecin temel etkeni olduğu vurgulandı. Normalde buz tabakaları, Güneş’ten gelen ışığı geri yansıtarak gezegenin soğumasına katkı sağlıyor. Ancak buzların erimesiyle ortaya çıkan koyu renkli deniz yüzeyleri, daha fazla ışığı ve ısıyı emerek kararma etkisini güçlendiriyor. 

NASA verilerine göre kararma oranı Kuzey Yarımküre’de, Güney’e kıyasla çok daha yüksek. Bu durum, küresel ısınmanın tüm bölgelerde eşit ilerlemediğini gösteriyor. Araştırmacılar, bu dengesizliğin önümüzdeki yıllarda iklim sistemlerinde büyük bozulmalara yol açabileceği uyarısında bulunuyor. 

Bilim insanları, Dünya’daki bu kararma eğiliminin; aşırı sıcaklık dalgaları, uzun süreli kuraklıklar, hızlanan buz erimesi ve deniz seviyesindeki yükselme gibi zincirleme sonuçlar doğurabileceğini belirtiyor. Kararma, aynı zamanda küresel ısınmayı hızlandıran “gizli bir etken” olarak tanımlanıyor.