Türkiye yanıyor… Enflasyon yüzde 35! Vatandaşın cebi boş, mutfağı boş, umudu tükenmiş durumda. Okullar açıldı; kırtasiye masrafları el yakıyor, bir çocuğu okutmak artık aile bütçesi için ağır bir yük. Ev kiraları 25 binden başlıyor, asgari ücret ise 22 bin 104 TL! Matematiğe, vicdana, akla sığmayan bir tablo bu. Vatandaşın elektrik faturası kabarıyor, doğalgaz faturası yakıyor, mutfak masrafı bel büküyor. Sokakta her gün bir isyan, her gün bir çaresizlik yankılanıyor. Ama ne gariptir ki, bu isyan ne Meclis’e taşınıyor ne de ekranlara… Çünkü siyasetin başka bir gündemi var! Aylardır Türkiye’nin en büyük sorunuymuş gibi iktidar ve ana muhalefet didişiyor. Sözde memleket meselesiymiş gibi, kendi kavgalarını gündemin ortasına oturtuyorlar. Birbirine laf yetiştiren liderler, kimin koltuğu daha sağlam derdinde! Peki ya vatandaş? Halk aç, halk yorgun, halk bezmiş! Ama Genel merkezlerde ve televizyon ekranlarında bunların konuşulduğunu gören var mı? Geçim sıkıntısı, barınma krizi, mutfak yangını… Bunlar siyasetin umurunda değil! Benim isyanım tam da buna! Bu halkın yaşadığı gerçeklik, siyasetin gündeminde yok. Vatandaş “ay sonunu nasıl getireceğim” diye kara kara düşünürken, siyasetçiler “koltuğumu nasıl sağlamlaştırırım” derdinde Artık yeter! Bu millet, günübirlik siyasi hesapların değil, ekmeğinin, evinin, çocuğunun geleceğinin konuşulmasını istiyor. Kuru kavgalar değil, somut çözümler istiyor. Ama maalesef Türkiye’de siyasetçiler sokaktan değil, birbirinden besleniyor! Soruyorum: Daha kaç çocuk deftersiz, kalemsiz okula gitmek zorunda kalacak? Daha kaç aile kirasını ödeyemediği için sokağa atılacak? Daha kaç emekli pazar poşetini yarım dolduracak? Siyaset, politika üretme sanatıdır. Halkın sorunlarına politika üretemeyen siyasetçiler... Çünkü o siyaset bu halkın siyaseti değildir!