Memlekette ne zaman bir ekonomi tartışması çıksa hemen başlıyorlar “çay-simit” hesabı yapmaya ve o klasik cümleyi duyuyoruz her defasında: “Bir asgari ücretli günde iki simit bir çayla…..” Yahu yeter arkadaş yeter! Bu hesabı biz vatandaş olarak zaten yapmak zorunda bırakılıyoruz ama siyasiler, siz yapmayın bari! Zamanın muhalifi, günümüzün iktidarı da bunu yapıyor, ezel-i müddet muhalifler de! Bu ülkenin vatandaşı “simitobur” bir yaşam formu değil, halen bunu anlamadılar. Vatandaşın temel fizyolojik ihtiyaçları var. Yaşamını devam ettirebilmesi için günlük alması gereken besin değeri var! “Biyolojik sürdürülebilirlik” denilen bir olgu var! Vatandaşın günlük alması gereken protein, yağ ve karbonhidrat oranı varken halen çay simit üzerinden tartışmak yangın çıkan bir evde “duman biraz fazla değil mi?” demeye benziyor! Bir şeylerin yolunda gitmediğinin herkes farkında zaten ama siyasiler gerçeğin adını doğru düzgün koymuyor halen! Sorun, insanca yaşam krizi! Çay simit hesabı, ekonomiyi “basal metabolizma hızına indirgeme” çabasından başka bir şey değil! Vatandaşı çay simit denkleminin duvarlarına hapsediyor, muhalefeti de iktidarı da! Çay simit hesabı, vatandaşı layık gördükleri mevkiinin dilsel yansımaları aslında! İnsanca yaşam kriterlerini esas alacaklarına, çay simidi esas alıyorlar. Ne yani çay simit ucuz olsa, her şey tamam mı olacak? 21.yüzyılın dünyasında “insanca yaşam kriterleri” yerine benimsenen kritere bak: Çay-Simit! Ülkenin asgari ücret politikasını çay ve simitle anlatmak, hem ekonomik mantığa hem bilime hem de insan onuruna aykırı! Dünyanın her yerinde siyasetçiler ekonomi programlarını asgari geçim sepeti üstüne kurarken biz hâlâ “iki simit bir çayla günümüz geçer mi?” tartışmalarıyla oyalanıyoruz! İktidarlar hiçbir zaman ekonominin kötü olduğunu, kötüye gittiğini söylemez. Bunu dile getiren muhalefetten beklenti ise, “insanca yaşam kriterleri” üzerinden ekonomi eleştirisi yapmasıdır! “Bir asgari ücretli günde iki simit bir çayla…..” eleştirisi yerine “Neden benim vatandaşım insanca yaşama layık görülmüyor?” sorusunu sormalı muhalefet! Bu ülkenin insanı çay-simit hesabına mahkûm değil! Bu ülkenin hedefi “aç kalmamak” değil, insanca yaşamak olmalı! Ekonomiyi simit metaforuyla değil, insan onuruyla, bilimle, gerçeklikle konuşmalıyız! İktidarı da muhalefeti de bir ülkenin ekonomisini simitle çayla açıklıyorsa, o ülkenin vatandaşına “senin hayat standardın bu” demek istiyorlar alt metinde! Vatandaş ise kendisini çayı simidi layık gören iktidara karşı umudu yine onu çay ve simide layık gören muhalefette arıyor!